2015 REVIEW : Gent Jazz 18 Jul.

Naar jaarlijkse gewoonte zijn wij graag aanwezig op Gentjazz. Unieke locatie aan de Bijloke in Gent met steevast een overvloedige opkomst van een breed jazzminnend publiek, en een sublieme programmatie, waarbij elke dag wel een soort eigen thema heeft. De laatste jaren werd de festivallocatie steeds iets groter, en dit jaar werd opnieuw een mooie tuin van de Bijloke-site toegevoegd, waar het tweede podium zich bevond, met een paar hoogstaande catering-stands, en gezellig tafelen tussen de laagstammers. Ook daar gezelligheid troef, en in de podiumtent heel fijne concerten van opkomend talent.

GOGO PENGUIN
We weten al lang dat ook de openers op de festivaldagen geen klein grut zijn. Hoewel het publiek in de weekdagen schoorvoetend binnenstroomt, is dit vandaag toch anders. Gogo Penguin mocht openen met een redelijk gevulde hoofdtent. Jazz kan je hun muziek wel noemen, maar dan wel heel toegankelijk en melodieus. Een jong trio in nonchalante outfit bestijgt het podium en laat ons direct kennismaken met hun huidig werk en nieuw werk dat binnenkort verschijnt op het label Blue Note Records, waar ze onlangs tekenden voor 3 albums. Met 3 muzikanten (piano Chris Illingworth, bas Nick Blacka, drums Rob Turner) is er mogelijkheid tot veel ruimte in de muziek, maar hun individuele virtuositeit maakt dat je soms denkt aan een heel grote bezetting. Er is ook veel ruimte voor solo’s van piano en bas, maar in die mate dat dit nooit verveelt en de verhaallijn van de nummers toch bewaard blijft. Regelmatig drijft de muziek op drum’n’bass ritmes, maar dan live gespeeld, en daartussen neemt de piano je mee op mooie en dikwijls ‘zwevende’ melodieën. De volledige set is heel goed verteerbaar voor een gemiddeld publiek, maar wordt nooit plat, daarvoor ligt hun kunstenaarschap veel te hoog. Ik onthoud zeker de inbreng van contrabassist Nick Blacka, die naast indrukwekkende solo’s ook de muziek aanstuurt onder perfecte begeleiding van mooi slagwerk. De band uit Manchester won verdiend een Mercury Prize Album Of The Year (v2.0, 2014), en deze meer dan geslaagde Gentjazz-opener van vandaag zal zeker een nieuwe schare fans mogen verwelkomen.

SNARKY PUPPY
Wie een klein beetje muziekbewust door het leven gaat en het experiment niet schuwt, kent zeker dit collectief van ondertussen zo’n 40 supergetalenteerde muzikanten. Bezoekers van Gentjazz weten dit wel, en reeds vroeg liep de tent dan ook goed vol voor hun show. Een show, zo kan je dit concert wel noemen, want een groot podium dat volgestouwd zit met drums, percussie, gitaren, keys, electronica en blazers is al een lust voor het oog op zich. Op het eerste zicht allemaal vrij jonge muzikanten in jeans, maar we weten dat alleen hier al meer talent zit dan op de meeste kleine dorpsfestivalletjes in – zeg maar – Europa. Met zo’n supertalenten (o.a. ook werkzaam bij Prince, Justin Timberlake, Marcus Miller, Erykah Badu) onder leiding van wonderboy/bassist/producer Michael League mag je geen voorgekauwde liedjes verwachten. De set van Snarky Puppy (Brooklyn) is een aaneenschakeling van funk, jazz, rock in een onvoorspelbaar en veelvuldig wisselend tempo. De set zelf (maar ook de (lange) nummers op zich) is nooit voorspelbaar, en hoewel alles steeds heel strak zit en toch als een duizelingwekkende storm op je af komt, kan je met moeite een partituur of ‘pupitre’ op het podium ontwaren. Solo’s van het hele instrumentarium zijn schering en inslag, maar blijven dankzij hun inventiviteit steeds overeind. En dan plots verrast de band met een stukje dansbare ritmiek, om plots weer te verrassen met een onvoorspelbaar (ingewikkeld) arrangement. Zelfs als je geen liefhebber bent van puur technische muziek, moet je deze band gezien hebben. Een orgie van muzikaal vakmanschap onder leiding van een groot genie. Absolute wereldtop !

NENEH CHERRY with RocketNumberNine
Neneh Cherry (°Stockholm) is wellicht de bekendste naam vandaag, en haar grote hits hebben haar zeker geen windeieren gelegd. Duidelijk is ook dat het opvallend jongere publiek haar aan het werk wil zien. Na een langere publieke muzikale afwezigheid zou er binnenkort toch weer nieuw werk verschijnen. Op het podium van Gentjazz zagen we een drumstel, keys en micro. Zonder rekening te houden met eventuele verrassingen (zoals bv. Rodrigo Y Gabriela, die als duo aantraden maar zowat een halve zaal op het podium uitnodigden) weten we eigenlijk al wat we mogen verwachten : Veel electronische muziek. Dat is dan ook wat we kregen. Met losse haardos, in zwart pak en gele schoenen begint Neneh Cherry aan haar optreden. In schril contrast met Snarky Puppy is haar muziek heel ruimtelijk, en dit wordt ook geaccentueerd door een functionele maar vrij bescheiden belichting. Naargelang het concert vordert groeit een zeker bombasme in haar muziek, maar dan merendeels door diepe en lange bas en subbas partijen. Muzikaal zit de set wel evenwichtig in elkaar, maar alles blijft heel duidelijk ‘undergound’. Ook de grote hits (Buffalo Stance) werden met pek overgoten en uiteindelijk kwam de herkenbaarheid van deze hits meer van de tekst dan van de muziek. Neneh Cherry is nooit de grootste zangeres geweest, en na vandaag zal ze dat wellicht ook nooit worden. Gebrek aan animatie op het podium en een dodelijk statische opstelling werden soms gered door de lichtshow, maar waarschijnlijk komt dit alles toch meer tot zijn recht in kleinere muziekclubs. Een verdienste van Gentjazz om deze ‘diva’ in de schijnwerpers te zetten, maar verder kan dit optreden waarschijnlijk geen groot hoogtepunt genoemd worden, daarvoor is alles toch ietwat te ‘flat’.

BRZZVLL ft. Antony Joseph
Tussen de optredens door is er op de Bijloke-site ruim gelegenheid tot eten en drinken. Mits een bonnetjes-systeem kan je er kwalitatieve dranken (met Duvel als grote sponsor) tot volwaardige maaltijden nuttigen. Al moet gezegd dat de prijszetting niet dadelijk tot overconsumptie zal leiden. Maar de gezelligheid, zeker in de nieuw-toegankelijke tuin, met het tweede podium, maakt veel goed. Het publiek genoot er van. In deze tweede tent, ook rijkelijk voorzien van de juiste geluids- en lichtinfrastructuur, maakt Brazzaville (Antwerpen) zijn opwachting. Ambassadeurs van de Belgische muziekwereld mag je ze gerust noemen (tussen zovele andere Belgische topbands). Dit soort groepen mag je wereldwijd zeker op eender welk festival zetten, je komt niet van een kale markt thuis. Exotische, latijnse en funky en jazzy ritmes, dikwijls met een hoge graad van dansbaarheid, deze band bewijst en levert af. Mooie rollen voor sax en synths, boeiende ritmes, vakmanschap en veel speelplezier op het podium, wat zich ook vertaalt onder het publiek in de tent. Gentjazz besteedt veel aandacht aan deze ‘tussenoptredens’ die eigenlijk nooit onder doen voor de acts op het hoofdpodium. Het is duidelijk dat de leiding van dit festival kwaliteit en intense muziek hoog in het vaandel draagt. Bewonderenswaardig ! | https://soundcloud.com/brzzvll |

GREGORY PORTER

Warmte, geborgenheid, sfeer, intensiteit, feelgood. En er zijn wel nog meer positieve omschrijvingen als je Gregory Porter meemaakt. En ook muzikale schoonheid als we puur muziektechnisch spreken. De hoofdact vandaag geniet meer bekendheid dan je zou verwachten, een afgeladen volle festivaltent als bewijs. Met de mooie omschrijving op de site van Gentjazz (http://www.gentjazz.com/concerts/gregory-porter/) heb je dit concert al half meebeleefd. Zeker te onthouden zijn meesterlijk songwriterschap, vokale schoonheid en enorm warm charisma van de man zelf. Songs met muzikale én tekstuele inhoud, gevoelsmatige verbondenheid, individuele herkenbaarheid. Dit concert is een totaalbeleving die je losmaakt van elk mogelijk fysiek aandachtspunt op de site. Voor dit soort optredens wil je geld betalen, los van je eigen muzikale voorkeur. Als de wereld door muziek mooi kan zijn, dan is dit zeker een verdienste van Gregory Porter. Alles klinkt vertrouwd, zelfs strelend. De man zelf is een grote performer met prachtige stem, en zijn begeleidingsband vertaalt perfect het gevoel in zijn muziek. Inclusief mooi pianowerk en heel aanwezige sax. Gregory Porter staat nog maar aan het begin van een heel, heel beloftevolle carrière. Hebben we met Amy Whinehouse veel te vroeg een godin verloren, dan is er bij deze heel veel hoop gerezen voor de toekomst. We zijn allemaal diep onder de indruk…

STUFF
Terwijl we nogal wezenloos en diep onder de indruk het hoofdpodium verlaten na Gregory Porter, passeren we richting uitgang eerst nog aan de tweede tent, waar Stuff stipt op tijd zijn set speelt. ‘Changement de décor’ mag je wel zeggen maar ook hier met positieve noot. Pikkedonker podium, alhoewel, het is de belichting die de volledige tent omtovert tot een muzikale danstent. En alweer Belgische muziek op topniveau. Ons land is méér dan klaar voor de toekomst, hier speelt alweer muzikaal vernuft. Topdrummer Lander Ghyselinck, omringd door nog meer jong en gedreven muzikaal talent, verkent de grenzen van jazz en electronische muziek en maakt deze paden alweer wat breder. Kort omschreven, en het is de juiste bewoording, lezen we op gentjazz.com zelf : “STUFF. is wat je krijgt als je BadBadNotGood en Alt-J met wat MDMA het podium opstuurt met de opdracht te klinken als ‘Check Your Head’ van Beastie Boys met Nicolas Jaar aan de mix-knoppen.” Met wat spijt moeten we huiswaarts trekken, morgen roept Blues Peer. Andere muziek, maar ook daar zullen we aanwezig zijn. En hopelijk even voldaan van terugkeren. Na vandaag is dat best wel een grote uitdaging. | https://soundcloud.com/stuffmusic |

Gentjazz is en blijft één van de betere muziekfestivals van het land. Een heel mooi en divers aanbod binnen het jazzlandschap, met een juiste maar toch verrassende mix van brede toegankelijkheid en technische muzikale topartiesten. De sfeer is er aangenaam en het overgrote deel van het publiek is aanwezig om muziek te beleven. In die vijver voelen wij ons thuis, home is where the heart is …

Tekst : Frank Jacobs | Foto’s : Frank Jacobs.